همین از غم نه تنها چشم خون پالای من گرید

مه همچون نخل باران خورده سر تا پای من گرید

نه  چون شمعم که شب گرید ولی آرام گیرد روز

که چشمم شب به روز وروز بر شب های من گرید

مگر ابر بهار امشب غمی چون من به دل دارد

که می خواهد بدین سان تا سحر همپای من گرید

دو چشمم خشک شد امروز، از بس گریه بر دیروز

دگر امشب کدامین چشم بر فردای من گرید

اجل خندان رسید و اشک ریزان رفت وبخشودم

فغان کاین دزد هم بر پوچی کالای من گرید

گریبان می درد با برق ابر وگرید از حسرت

که نتواند به قدر دامن دریای من گرید

"امید"این غم مگر"مشفق "دهد تسکین که می بیند

همین از غم نه تنها چشم خون پالای من گرید